මේ ගලායන
ගං දිය,
මහ සයුරට
පවසාවි,
මා නුඹට
ආදරේ කී වග....
නුඹේ අවසන් සුසුම්
ගිලිහෙන්න,
මොහොතකට පෙර,
ළය පලා
මතුවූ
රුධිරයෙන්,
තැබූ වග තිලකය
මගේ නළලත මත...
මධු සමය අහිමිවම
වැන්දඹුව වූ මම,
රකින්නම් පතිදම
මගේ පණ සේ ගෙන...
එහෙත්,
උන් එනව
මාව ඩැහැගෙන යන්න...
මදක් නවතින්න,
නුඹේ ළය විනිවිද
ගිය රිදීවන් පිහිතුඩ
සිසිලසයි මට
මගේ හදවතටද...
දැන් හරිම නිසලයි
ආත්මය සසලයි
ආදරය අබියස
උන්ගෙ බල අවමයි...
අපි මැරිලා,
ඔව්, උන් දෙන්නම මැරිලා...
අපි යමු.
No comments:
Post a Comment