මිටියාවත් පමණි වතුරෙන් පෙළෙන්නේ
කඳුගැට හැමදාම වතුරෙන් රැකෙන්නේ
හිරු හැමදාම කඳුගැටයයි සිඹින්නේ
මිටියාවත් කැකුළු උපතෙම මියෙන්නේ
පුවක් ගෙඩි පමණි ගිරයෙන් කැපෙන්නේ
පුවක් කවදාද ගිරයක් තලන්නේ
විටක් වී වුවත් යළි යළි තැලෙන්නේ
පුවක හැමදාම ඇයි දුක් විඳින්නේ
කොඳු ඇට නැවෙනවා අග හිඟ ආ දාට
නැවුනු කොඳු කෙලෙස හිස බර දරාවිද
හිස බර නිසා සැතපෙන්නට හිතයි මට
සැතපෙන ඇසිල්ලට හිතගොස් හැතැප්මක
No comments:
Post a Comment